سیاست مشارکت جویانه، دستور کار خاورمیانه چین

به گزارش جماران؛ از نظر ژئوپلیتیک، پکن خاورمیانه را به عنوان یک منطقه حیاتی در تحقق ابتکار یک کمربند-یک جاده می‌داند. از سال 2005 تا 2022، چین بالغ بر 273 میلیارد دلار در خاورمیانه سرمایه‌گذاری کرده و در سال 2021 یک توافق استراتژیک 25 ساله با ایران امضا کرد. خاورمیانه یک قطب مهم قاره‌ای برای گسترش شبکه راه‌آهن چین است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اهداف چین در خاورمیانه کدام است؟

حضور معاصر چین در خاورمیانه عمدتا بر پایه واردات انرژی برای حفظ تولید، حمل و نقل و کشاورزی داخلی بوده است. چین به عنوان بزرگ‌ترین خریدار نفت خام جهان، بیش از 50 درصد نفت وارداتی خود را از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، تامین می‌کند و سهم عربستان سعودی از آن 18 درصد است. در سال 2021، تجارت چین با شورای همکاری خلیج فارس 330 میلیارد دلار بود و با 126 میلیارد دلار پروژه‌های ساختمانی در این کشورها، به بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار در منطقه تبدیل شده است.

پیش بینی‌ها نشان می‌دهد تا سال 2030، چین 77 درصد نفت خام مورد نیاز خود را از خاورمیانه وارد خواهد کرد. خاورمیانه همچنین هدف دیپلماسی قدرت نرم چین است. رژیم‌های این منطقه عمدتا اقتدارگرا و به دنبال کمک‌های توسعه‌ای هستند که با طرح کمربند و جاده چین همخوانی دارد. برخلاف اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد، چین به دنبال ثبات است و بنابراین به دنبال جایگزینی یا براندازی روابط منطقه با ایالات متحده و اروپا نیست. در مقابل، روابط چین با اسرائیل بر واردات فناوری‌های پیچیده، از جمله بیش از 1 میلیارد دلار در نیمه هادی‌ها متمرکز شده است.

نتایج میانجیگری چین برای عادی‌سازی روابط ایران و عربستان سعودی فراتر از نمادگرایی

رقابت ایران و عربستان، به‌ویژه به دلیل نظارت تاریخی ایران از تنگه هرمز که حوزه ژئوپلیتیکی طبیعی ایران به حساب می‌آید در مقابل تلاش کشورهای عربی حوزه خلیج فارس برای کاهش نقش تو نفوذ تاریخی ایران در این منطقه زمینه نگرانی چین در صورت بروز یک چالش جدی در منطقه را فراهم کرده بود.

میانجیگری چین بین تهران و ریاض همچنین فرصتی را برای پکن فراهم کرد تا نفوذ اقتصادی خود را گسترش و زمینه ثبات و همگرایی منطقه‌ای را فراهم کند.

ریاض همچنین ارزیابی کرد که دیپلماسی ثبات‌گرایی چین می‌تواند امنیت بهتری را برای تأسیسات آرامکو نسبت به دارایی‌های دفاع هوایی ایالات متحده ایجاد کند. بیشتر کشورهای عربی نیز ترجیح می‌دهند روابط خود با غرب را با ایجاد توازن دیپلماتیک از طریق روسیه و شرق و جنوب آسیا تکمیل کنند.

در این راستا وانگ ونبین؛ سخنگوی وزارت امور خارجه چین گفت: «این توافق الگویی عالی برای حل مشکلات و اختلافات بین کشورها از طریق گفتگو و مشورت است. مهم نیست که مسائل چقدر پیچیده یا چالش‌ها چه میزان جدی هستند، مهم این است که گفتگوی بر اساس احترام متقابل به راه حل قابل قبولی منجر خواهد شد.»

 

ارتباط ژئواستراتژیک خاورمیانه در ابتکار امنیت جهانی (GSI) و ابتکار کمربند و جاده (BRI)

مزیت دیپلماسی مشارکت محورِ چین، افزایش قدرت و اعتبار ژئوپلیتیکی آن است که تا حد زیادی مسئول میانجیگری آن در توافق تهران-ریاض بود.

مداخله غرب در افغانستان در سال 2001 و تهاجم سال 2003 به عراق، در جریان به اصطلاح جنگ علیه تروریسم و تلاش متعاقب آن برای خرابکاری در پیروزی‌های سیاسی اسلام‌گرایان در طول بهار عربی طی سال‌های 2010 تا 2012، به ویژه امارات و عربستان سعودی را به دنبال تعادلی در برابر نفوذ ایالات متحده به ویژه پس از خودداری ایالات متحده از فروش جنگنده پیشرفته F-35 به امارات و فشار واشنگتن بر عربستان سعودی در مورد پرونده قتل جمال خاشقجی صادق بود.

چین به دنبال سرمایه‌گذاری در تاسیسات و فناوری انرژی هسته‌ای است. مقامات ایرانی رویکرد پکن در خاورمیانه را بر خلاف واشنگتن که مداخله جویانه  تلقی می ‌شود، از نظر اقتصادی و استراتژیک مداخله‌گرایانه نمی‌دانند.

اگرچه عملیات حماس در فلسطین اشغالی چالشی برای اهداف ثبات چین در خاورمیانه است، پکن نگران خطر تحریم نفتی مانند سال 1973 در صورت محکومیت حماس یا مقاومت فلسطین است و بنابراین از حمایت از اسرائیل خودداری کرده است. این بدان معناست که نه تنها عادی سازی روابط عربستان و اسرائیل به تعویق خواهد افتاد، بلکه پیشنهاد چین برای میانجیگری در بحران فلسطین با چالش‌های جدی مواجه خواهد شد.

چین از تبعیت خود از نهادهای بین‌المللی غربی در نظم کنونی نظام بین‌الملل راضی نیست. اول، پکن از مداخله غرب در قلمرو سنتی چین ناراضی است. دوم، چین معتقد است که با مشارکت در رویه‌های تجاری که توسط سازمان تجارت جهانی اداره می‌شود، آسیب دیده است. بنابراین یکی از روش‌های توازن با غرب از طریق پیشنهادهای میانجی‌گری است که چین ارائه می‌دهد، با این مزیت که ثبات منطقه‌ای را کاهش نمی‌دهد.

با این وجود، مشارکت ایالات متحده، اروپا و آسیای شرقی در خاورمیانه قابل توجه است. در سال‌های 2017 تا 2021، ایالات متحده، فرانسه و آلمان بزرگ‌ترین صادرکنندگان تسلیحات به منطقه بودند و در این سال‌ها، حدود 47 درصد از فروش تسلیحات ایالات متحده به خاورمیانه هدایت شد. فروش تسلیحات آمریکا به عربستان سعودی تنها در سال 2017 بالغ بر 110 میلیارد دلار بوده است. بنابراین از منظر استراتژیک، افزایش نفوذ چین در خاورمیانه منجر به اختلال در منافع استراتژیک غرب خواهد شد.

 

منبع: جماران

کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی چین خاورمیانه انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی چین در خاورمیانه عربستان سعودی میلیارد دلار ایالات متحده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۵۳۳۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تانک M2 بردلی: بررسی جامع تانک افسانه‌ای ایالات متحده (+عکس)

خودروی زرهی جنگی بردلی، به‌عنوان سیستم استاندارد جابجایی پیاده‌نظام و شناسایی ارتش ایالات متحده شناخته می‌شود. بردلی که برای مقابله با زره‌پوش جنگی پیاده‌نظام BMP-۱ شوروی سابق توسعه یافته و در سال ۱۹۸۱ معرفی شد، کارنامه‌ای درخشان از خود به جای گذاشته است.

از زمان معرفی، بیش از ۶۷۰۰ دستگاه بردلی از خطوط تولید خارج شده‌اند و پیشرفت‌ها و گونه‌های مختلف آن، خانواده بردلی را به نیرویی غالب در میدان‌های نبرد جهان تبدیل کرده‌اند.

به گزارش گچت نیوز، بردلی در دو گونه اصلی تولید می‌شود: خودروی رزمی پیاده‌نظام M2 و خودروی رزمی سواره‌نظام M3. ارتش آمریکا از تانک بردلی برای اهداف مختلفی از جمله پشتیبانی از مهندسی رزمی، حمل سامانه‌های توپخانه‌ای، آتش پشتیبان، عملیات آمبولانس، جابجایی فرماندهی و موارد دیگر استفاده می‌کند.

این خودرو از زمان معرفی، در عملیات‌های رزمی جهانی در چندین کشور حضور داشته‌اند. یکی از آخرین موارد، کشور اوکراین است که نیروهای محدودی از بردلی را در اختیار دارد.

از زمان معرفی بردلی، تلاش‌های متعددی برای جایگزینی این خانواده با سیستم‌های مشابه یا پیشرفته‌تر صورت گرفته است، اما هیچ‌کدام موفق نبوده‌اند. این امر باعث تداوم بردلی در عملیات رزمی شده است و همچنان به جابجایی نیروها در شرایط پرخطر ادامه می‌دهد. عوامل متعددی باعث شده‌اند تا بردلی به یکی از برجسته‌ترین خودروهای زره‌پوش جنگی در حال فعالیت در سراسر جهان تبدیل شود.

این خودرو دارای نقاط قوت و ضعف متعددی است که آن را به گزینه‌ای مرگبار برای میدان نبرد تبدیل می‌کند و در عین حال، نیاز به پیشرفت‌های آتی را نیز گوشزد می‌کند. همچنین، به‌تازگی نسل جدید تانک بردلی M2A4E1 نیز به‌تازگی رونمایی شده که پیشرفته‌ترین و قدرتمندترین نسخه Bradley تاکنون نیز محسوب می‌شود.

تانک M2 بردلی: حاکم میدان نبرد از ۱۹۸۱ تاکنون

در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی، توسعه خودروی زره‌پوش جنگی بردلی با هدف ایجاد یک نفربر زنجیری جدید آغاز شد که بتواند ضمن برابری سرعت با تانک اصلی میدان نبرد ام ۱ آبرامز، توانایی انهدام تانک‌های دشمن را نیز داشته باشد. هرچند این هدف بسیار بلندپروازانه به نظر می‌رسید، اما بردلی در بسیاری از زمینه‌ها موفق عمل کرد.

مدل M2 بردلی به برجکی مجهز است که توپ خودکار M242 بوشماستر 25 میلی‌متری را در خود جای داده است. این توپ توان نفوذ به بیشتر پلتفرم‌های زرهی، از جمله تانک‌ها را داراست.

پس از تحویل تعدادی بردلی به اوکراین، این خودرو در انهدام تانک T-90 روسی که دقیقاً همان هدفی بود که برای آن طراحی شده بود، نقش مؤثری ایفا کرد. با وجود اینکه گلوله 25 میلی‌متری، کالیبر رایجی برای نابودی تانک‌ها به شمار نمی‌رود، اما توانایی بردلی در شلیک مداوم گلوله با سرعت ۱۰۰ تا ۵۰۰ گلوله در دقیقه آن را تا فاصله دو کیلومتری از هدف به گزینه‌ای مرگبار تبدیل می‌کند.

بردلی همچنین به سامانه موشک تاو مجهز است که توانایی مقابله با اکثر خودروهای زره‌پوش را دارد. علاوه بر این، یک قبضه مسلسل M240C و سایر تسلیحات دفاعی از جمله پرتاب‌گر نارنجک دودزا نیز روی بردلی تعبیه شده است.

مرگباری بودن، تنها کارکرد تانک M2 بردلی نیست. این خودرو در درجه اول برای جابجایی نیروها طراحی شده است. Bradley بسته به نوع خودرو، توانایی حمل ۳ تا ۷ نیروی رزمی کاملاً مجهز را دارد. با یک مخزن سوخت دیزل، شعاع عملیاتی حدود ۵٠٠ کیلومتری داشته و می‌تواند تا سرعت ۶۶ کیلومتر بر ساعت روی سطوح مختلف زمین حرکت کند.

سابقه عملیاتی طولانی‌مدت این خودرو نشان‌دهنده کارکرد موفق آن در انواع محیط‌های مختلف در سراسر جهان است. در مورد زره بردلی نیز باید گفت که این خودرو در برابر سلاح‌های سبک و آتش توپخانه از نفرات خود محافظت می‌کند. با وجود تمام ویژگی‌های مثبت، بردلی نقاط ضعفی نیز دارد که در بخش بعدی به آن‌ها خواهیم پرداخت.

نقاط ضعف بردلی: هزینه و سایر محدودیت‌ها

یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف تانک M2 بردلی، ماندگاری طولانی‌مدت آن در ارتش است که منجر به تلاش‌های متعدد برای جایگزینی آن شده است. بردلی در بسیاری از محیط‌ها خودرویی مؤثر است، اما پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) دهه‌هاست که در تلاش برای جایگزینی آن است.

یکی از پرهزینه‌ترین تلاش‌ها، برنامه سامانه‌های رزمی آینده ارتش آمریکا (FCS) بود که جانشین‌های ایده‌آلی برای بردلی و تانک M1 در نظر گرفته می‌شد.

در حالی که شاید به نظر برسد این موضوع یک نقطه قوت برای بردلی است (این‌که به این زودی جایگزین نخواهد داشت)، اما هزینه‌ها را هم نباید فراموش کرد. طبق گزارش مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، ایالات متحده تاکنون برای جایگزینی بردلی ۲۴ میلیارد دلار هزینه کرده است.

این مبلغ چشمگیری است و از همه بدتر اینکه هر تلاشی برای توسعه یک جایگزین مناسب برای آن به شکست انجامیده تا بردلی را همچنان در فهرست تجهیزات فعال ارتش باقی بماند. گذشته از هزینه جایگزینی، حفره‌های امنیتی متعددی وجود دارد که بردلی را در برابر نابودی آسیب‌پذیر می‌کند.

این موارد شامل فقدان دفاع در برابر آتش ضدزره، موشک‌های هدایت‌شونده، حملات هلیکوپتر، مین‌های ضدتانک و در برخی موارد وسایل انفجاری دست‌ساز است که می‌تواند یک تانک M2 بردلی را از کار انداخته یا سرنشینان آن را کشته و زخمی کند.

مانند اکثر تانک‌های زنجیری با وزن بیش از ۲۷ تن، بردلی نیز سروصدای زیادی ایجاد می‌کند و ورود پنهانی به یک منطقه با این خودرو تقریباً غیرممکن است. همچنین در مناطق توسعه‌یافته با مشکلاتی در ارتباطات رادیویی مواجه است و برای عبور از آب هم ایده‌آل نیست؛ البته فقط تعداد محدودی از خودروهای زره‌پوش برای عبور از آب ساخته شده‌اند و این نمی‌تواند نقطه ضعف خیلی بزرگی برای تانک Bradley به‌حساب آید.

با وجود این محدودیت‌ها و علی‌رغم تلاش‌های پنتاگون برای پیدا کردن یک جایگزین مناسب، نمی‌توان اثربخشی رزمی و ماندگاری بردلی را انکار کرد. بردلی صرف‌نظر از آینده خود، خودروی رزمی کارآمدی است که ارزش وزن زره‌اش را دارد.

کانال عصر ایران در تلگرام